حالت نمایش :
: مرتب سازی براساس
نمایش 1 الی 16 کالا از 43 ( 3 صفحه)
بدون امتیاز

تماس بگیرید

تماس بگیرید

بدون امتیاز

تماس بگیرید

تماس بگیرید

5.0

پلی وینیل بوتیرال به عنوان یک بایندر عمل می کند. خاصیت نرم شوندگی بهتری را ارائه می دهد. یک رزین قوی و خوب برای پرایمر بر روی فلز توسط یک اتصال دهنده/رنگدانه/اسید ارتوفسفریک اسید/مجتمع فلزی ایجاد می کند. خواص چسبندگی بسیار خوبی از خود نشان می دهد و همچنین ممکن است با موفقیت به عنوان لاک های قابل جابجایی مورد استفاده قرار گیرد. استحکام چسبندگی لاک های فویل را می توان با حرارت دادن تا دمای 140 درجه سانتی گراد بهبود بخشید. در صورت لزوم ، براق و انعطاف پذیری را می توان با افزودن نرم کننده ها بهبود بخشید. چسبندگی بسیار خوبی به بسترهایی مانند پلی الفین ها ، فلزات ، استات سلولز ، پلی استر ، سلفون ، پلی آمید و فیلم های پلی استایرن دارد. جوهرهای چاپی دارای حلال پایین ، جریان خوب و همچنین مقاومت خوبی در برابر آب هستند. همچنین به عنوان یک اتصال دهنده برای پوشش های پودری عمل می کند. مورد استفاده برای پوشش ها (آغازگرهای چسبندگی/ حفاظت در برابر خوردگی ، آغازگرهای مغازه ، پرایمرهای شستشو ، مینای روغنی ، لاک ها و لاک ها برای لایه های مختلف) ، پوشش های قابل بسته بندی ، پوشش های پالایش کننده خودرو ، پوشش های قوطی ، لاک های قابل مهر و موم ، پرایمرهای رادیاتور/ روکش ، چوب لاک های آب بندی ، سطوح پلاستیکی/لاک های نیتروسلولز ، رنگ دنده/لاک های کاغذی ، رنگ های علامت گذاری جاده ، پوشش های کویل ، آغازگرهای غنی از روی ، آماده سازی رنگدانه ، جوهرهای ترمو انتقال ، پوشش شمع و فلکسوگرافی و همچنین جوهرهای چاپ گراور.
این مقاله را از دست ندهید

خصوصیات وکاربرد پلی وینیل بوتیرال

تماس بگیرید

بدون امتیاز

رزین کوپلیمر وینیل کلراید و وینیل ایزوبوتیل اتر (لاروفلکس Laroflex)

این رزین با قابلیت انعطاف پذیری و نرمی ذاتی، دوام و پایداری در محیط های خورنده و چسبندگی عالی به سطوح مختلف در فرمولاسیون بسیاری از رنگ های با مقاومت شیمیایی خوب، رنگ های ضد خوردگی برای آهن و فولاد، پوشش ای محافظ سطوح آلومینیومی و گالوانیزه، پوشش روی بنتون وهمچنین در فرمولاسیون مرکب چاپ کاربرد دارد.

به واسطه مقاومت بسیار خوب این رزین در برابر آب دریا و آب رودخانه ها، به راحتی در فرمولاسیون رنگ های دریایی به کار می روند. در فرمولاسیون پوشش های ضد خزه نیز این رزین استفاده می شود.

این رزین با سایر رزین ها حتی رزین های قیری و کولتار سازگاری دارد و در اکثر حلالهای آلی و حتی هیدروکربن های آلیفاتیک قابل حل است.

این رزین به راحتی درصد زیادی رنگدانه را در خود نگه می دارد و لذا از آن برای تولید رنگ هایی با درصد جامد بالا میتوان استفاده کرد و این رنگ ها حتی با ضخامت بالا در یک لایه به راحتی قابل کاربرد هستند.

کوپلیمر وینیل کلراید در برابر اسیدهای رقیق، مواد قلیایی و محلول های نمکی، آب، تغییرات دما، کاهش دما، تغییرات رطوبت و نور خورشید مقاومت خوبی دارند.

یکی از معایب این رزین، تغییرات ویسکوزیته در طول مدت زمان است که به جرم مولکولی زنجیره کوپلیمر و میزان قطبیت فاز حلال بستگی دارد. هرچه قطبیت حلال کمتر باشد، ویسکوزیته رزین تغییر یشتری خواهد داشت. انواعی از این رزین ها با طول زنجیر کوتاه تر که در حلال های هیدروکربنی آلیفاتیک حل می شوند در انیار تغییرات ویسکوزیته کمتری دارند و روی سطح، رنگ براق تری ایجاد می کنند. رزینی با جرم مولکولی بالاتر و طول زنجیر بیشتر، به خصوص در حلال های غیر قطبی تمایل شدیدی به ژل شدن دارند.

مخلوط هیدروکربنهای آروماتیک، استرها، گلیکول اتر استات ها و یا مخلوط هیدروکربن های آلیفاتیک و الکل ها بهتر حلال های مناسب این رزین است. کتون ها معمولا ً کمتر در آن کاربرد دارند زیرا در اثر نیروهای بین مولکولی با کوپلیمرهای وینیل کلراید به کندی از سطح رنگ تبخیر می شوند و زمان خشک شدن به تأخیر می افتد.

در تولید رنگ های اتومبیلی، رنگ های ترافیکی، رنگ های مقاوم در برابر حریق، رنگ های سطوح چوبی و رنگ های کاغذ نیز از این رزین استفاده می شود.

تماس بگیرید

بدون امتیاز

تماس بگیرید

بدون امتیاز

رزین های آلیفاتیکی C5

ماده شروع کننده برای تولید این رزین ها از جریان های نفتی C5 شامل زنجیره مستقیم و مولکولهای حلقه ای، مونو و دی الفین ها می آید، اما حاوی هیچ آروماتیکی نیست. ترکیب مواد اولیه اهمیت زیادی دارد و از منبع به منبع، متغیر است. رزین ها می توانند با یک طیف وسیعی از ویژگی های مطلوب، بسته به ماده خام، افزودن منومرهای اصلاح شده (مونو الفین ها،ترپن ها، آروماتیک ها) و شرایط عملیاتی تولید شوند.

رایج ترین سیستم آغازگر مورد استفاده بر پایه آلومینیم کلراید است. یک ترکیب پیچیده با اسید هیدروکلراید حل شده در یک حلال مناسب مثل، زایلن بسیار مؤثر و کارآمد است. هنگام استفاده از آلومینیم کلراید جامد، کیفیت سایز ذرات آلومینیم کلراید که از طریق یک دستگاه مخصوص با دریچه ی ورودی به راکتور خورانده می شود، از اهمیت عمده ای برخوردار هستند و معمولا ً از سوی سازندگان محرمانه نگه داشته شده است.

شکل - پلیمریزاسیون هم دما و پیوسته یک جریان C5

کارایی و راندمان آغازگرهای فریدل – کرافتس تقریبا ً به شرح زیر می باشد:

رزین سازی معمولا ً در دو مرحله پلیمریزاسیون، با بسیاری مراحل فراوری پس از آن، که همچنین متشکل اند از بیش از یک مرحله، اجرا می شود. یک جریان به شدت کنترل شده از خوراک رزین، مخلوط شده با قسمت مناسب ترکیبات اشباع به صورت رقیق تر، به راکتور اول خورانده می شوند. دمای مواد به طور متوسط در 45 درجه سانتی گراد نگه داشته می شود. راکتورها باید توانایی ایستادگی در برابر فشار کاربالای 11-10 کیلوگرم بر سانتیمتر مربع، را داشته باشند. زمان کل واکنش حدود چهار ساعت است. بخشی از محتوای راکتور بازیافت می شود، یک بخشی به راکتور مرحله دوم برای تکمیل واکنش خورانده می شود. پلیمریزاسیون کامل منومرها لازم است در غیر این صورت فرایند جداسازی بعدی دشوارتر ارائه می شود.

محلول پلیمر از راکتور مرحله دوم به ظروف خنثی سازی که در دمای نسبتا ً بالا نگه داشته می شود، منتقل می شود. وسیله ی غیر فعال سازی (خنثی سازی)، آمونیاک گازی است. در پی مرحله ی غیر فعال سازی، محلول رزین به یک مخزن ته نشینی منقل می شود. بعد از آن مواد در یک سیستم گازشوی چند مرحله ای با آب، عمل می آیند. از آنجا، محلول رزین به مراحل فراوری بیشتر (تقطیر و غیره) مشابه با فرایندهای رزین های آروماتیکی، فرستاده می شود.

سیستم آغازی برای تولید رزین های برپایه ی غلظت پیریلین ممکن است آلکیل آلومینیم، تیتانیوم هالید، آلکیل لیتیم یا تری فلوئورید بور باشد. سیستم لومینیم تری کلراید بدون آب، به طور گسترده ای به کار گرفته می شود. کومنومرها مثل ایزوبوتن، بوتادی ان، متیل بوتن ها یا استایرن ها ممکن است به جریان خوراک اولیه جهت تنظیم خصوصیات رزین نهایی برای مصارف ویژه، افزوده شود. با خارج کردن الیگومرها با وزن مولکولی پایین در مرحله تقطیر نهایی با بخار، نقطه ی نرمی ممکن تنظیم شود.

جدول – دسته بندی رزین های هیدروکربنی C5

 

 

 

 

برای آگاهی بیشتر از کاربردهای رزین های هیدروکربنی به مقاله زیر مراجعه فرمایید

کاربردهای رزین هیدروکربنی

تماس بگیرید

بدون امتیاز

تماس بگیرید

بدون امتیاز

تماس بگیرید

بدون امتیاز

تماس بگیرید

بدون امتیاز

تماس بگیرید

بدون امتیاز

تماس بگیرید

بدون امتیاز

این مقاله را از دست ندهید

خصوصیات پلی ایزوبوتیلن

تماس بگیرید

بدون امتیاز

تماس بگیرید

بدون امتیاز

تماس بگیرید

بدون امتیاز

تماس بگیرید

بدون امتیاز

ترموپلاستیک پلی یورتان ها :

TPU A760 یک ترموپلاستیک پلی یورتان از نوع پلی استری بوده و خواص عالی برای ساخت انواع چسب ها ی پایه حلالی بر پایه ترموپلاستیک پلی اورتان ها دارد. TPU A760 خواص چسبندگی و انعطاف پذیری عالی داشته و از مقاومت گرمایی خوبی برخوردار است . TPU A760 ترموپلاستیک پلی یورتان ، چسبندگی خوبی به سطوح نایلون، چرم مصنوعی ، PVC پلی وینیل کلراید، پلی استر و انواع الیاف سنتزی دارد.

پلی یورتان ترموپلاستیک که با نام TPE-U یا TPU شناخته شده است، تا حدودی بلورین می باشد. این مواد به دو نوع گوناگون یافت می شود، یکی براساس پلی استر و دومی براساس پلی اتر. پلی یورتان اولین بار توسط Bayer در سال 1940 در فیبر نساجی شناخته شده به عنوان perlon U راه اندازی شد. امروزه Bayer مواد خودرویی تحت نام Desmopan به بازار عرضه می کند. سایر تولیدکنندگان پیشرو BASF ، Elastollan و Merquinsa با عنوان محصول Pearlthane و Pearlcoat هستند.

 

TPU براساس پلی استر دارای بهترین خواص مکانیکی ، بهترین مقاومت به حرارت و روغن های معدنی را داراست در حالی که نوع پلی اتری دارای بهترین انعطاف پذیری در درجه حرارت کم و مقاومت در برابر هیدرولیز و حمله ی میکروبی است.در مقایسه با پلی یورتان ترموست (PUR) ، TPE-U ایده آل برای بازیافت است.

 

خواص عمومی انواع ترموپلاستیک پلی اورتان ها  TPU

 

می تواند از مواد اولیه تجدیدپذیر تولید شود

 

مقاومت سایشی بسیار عالی

 

عملکرد عالی در دمای پایین

 

مقاومت برشی بالا

 

الاستیسیته بالا

 

شفافیت بالا

 

مقاومت خوب در برابر روغن و گریس خوب

 

مقاومت خوب در برابر هیدرولیز

 

فرآیندپذیری سخت تر از TPE

تماس بگیرید

بدون امتیاز

رزین کوپلیمر وینیل کلراید – وینیل استات

انواع مختلف رزین های وینیلی در صنعت رنگ سازی کاربرد وسیعی دارند. رزین های وینیل استات، پلی وینیل بوتیرال و کوپلیمر وینیل کلراید – وینیل استات از جمله این رزین ها هستند که در صنعت رنگ بیشترین کاربرد را دارند.

مهمترین مزیت رزین های وینیلی مقاومت خوب آنها دربرابر رطوبت و بخار آب است. سرعت خشک شدن این نوع رزین ها، کاربرد آنها را در پوشش سکوهای حفاری دریایی، برجهای خنک کننده و سطوح خارجی مخازن در محیط های مرطوب و دریایی ممکن ساخته است.

برخی از انواع رزین های وینیلی به سطح فولاد چسبندگی خوبی ندارند و با مختصر آسیب در سطح رنگ، آب به زیر فیلم رنگ نفوذ کرده، فیلم تاول می زند لذا از این رزین ها در ساخت رنگ های میانی و رویه استفاده می شود. معمولا ً در سطح فلز قبل از بکار بردن این رنگ از واش پرایمر استفاده می شود.

رنگ های وینیلی در مقابل اسیدهای معدنی مقاومت دارند اما هرگونه آسیب به سطح رنگ موجب نفوذ اسید به زیر فیلم و کاهش چسبندگی و تخریب رنگ می شود. در دمای بالا و محیط اسیدی، این رنگ سریع تخریب می گردد. مقاومت این رزین ها در برابر اسیدهای آلی نسبتا ً خوب است و در مقابل مواد اکسید کننده رقیق و گاز کلر مقاومت خوبی دارند. همچنین در برابر قلیاهای غلیظ بسیار مناسب هستند تا حدی که ازاین رزین جهت پوشش سطوح داخلی مخازن ذخیره محلولهای سود استفاده می شود.رزین های وینیلی در برابر نمک ها نیز مقاومت خوبی دارند. نمک های اکسید کننده مثل نمک های آهن، جیوه و مس نیز قادر به آسیب زدن به این پوشش نیستند.

رزین های وینیلی در مقابل کتون ها، استرها، اترها، حلال های کلز دار و هیدروکربنهای آروماتیک نرم و یا حل می شوند ولی در مقابل الکل ها وهیدروکربن های آلیفاتیک به راحتی قابل استفاده هستند. رزین های وینیلی در برابر روغن ها و چربی ها مقاومت دارند.

پوشش های وینیلی در برابر نفوذ گازها مقاومت خوبی دارند ولی فشار گاز شدید، از بین زنجیره رزین نفوذ کرده، به سطح آسیب وارد می کند.

ضخامت پوشش های وینیلی در همه موارد بر روی خواص آن تأثیر دارد و با افزایش ضخامت، مقاومت فیلم بیشتر خواهد شد.

رزین های وینیلی ترموپلاست هستند و با افزایش دما (تا 190درجه سانتیگراد) نرم می شوند. در دمای پیوسته تا 110 درجه سانتیگراد به مدت طولانی کارایی خوبی دارند. همچنین در سرمای تا 29 درجه سانتیگراد پوشش مناسبی خواهند بود لیکن بایستی فرمولاسیون آن برای کار در این دما به دقت انجام گیرد.

رزین های وینیلی قابلیت انعطاف پذیری خوبی داشته و در برابر ضربه و سایش نیز مقاوم می باشند همچنین مقاومت خوبی در برابر تابش نور خورشید دارند. در آب و هوای معمولی معایبی از قبیل ترک خوردن، پوسته شدن، کاهش براقیت و یا گچی شدن در آنها پدید نمی آید. البته لاک های وینیلی بدون رنگدانه و رنگ های وینیلی با درصد نرم کننده زیاد در برابر تابش نور تمایل به زردی دارند.

پلیمرها و کوپلیمرهای وینیلی سمیت نداشته و بوی نا مطلوبی هم ندارند و به همین دلیل برای ظروف و مخازن مواد غذایی نیز استفاده می شوند.

انواعی از رزین های وینیلی که در صنعت رنگ کاربرد بیشتری دارند معرفی می شوند.

تماس بگیرید

بدون امتیاز

رزین های اپوکسی متداولترین نوع رزین های دوجزئی هستند. این رزین ها از نوع ترموست اند و حین واکنش رزین و هاردنر پلیمریزاسیون تکمیل می شود. این رزین به دلیل وجود حلقه آروماتیک و پیوندهای اتر فنولیکی مقاومت شیمیایی خوبی دارند. به دلیل وجود عوامل هیدرواکسیل، چسبندگی آنها به انواع زیرآیندهای فلزی، چوبی، سیمان، سنگ، سفال و برخی پلاستیک ها عالی است.

سه نوع پر مصرف رزین اپوکسی، اپوکسی اتر-گلیسیدی، اولفین های اپوکسی و اپوکسی استرها هستند.

در تهیه رزین اپوکسی از بیسفنول A یا دی فنیل پروپان و اپی کلروهیدرین، مطابق فرمولاسیون شکل 2، استفاده می شود. نسبت بیسفنل به اپی کلروهیدرین در کوچکترین فرمول یک به دو است. هرچه این نسبت به یک نزدیک تر شود، امکان افزایش جرم مولکولی بیش تر می شود. در برخی فرمول ها این نسبت تا 14 به 15 نیز رسیده است.

روش تهیه رزین اپوکسی از نوع اولفین های اپوکسی و اپوکسی استر است (شکل 1).

وجود عوامل هیدروکسیل در ساختار مولکولی رزین اپوکسی از دو نظر اهمیت دارد:

1-به دلیل قطبیت، چسبندگی به سطوح فلزی در نقاط آندی و کاتدی آن را بیش تر می کند

2- در صورت سخت شدن اپوکسی با انیدریدها، با آنها واکنش می دهد و اسید استری تولید می شود که خود محصول با گروه اپوکسی استر با گروه اپوکسی استر هیدروکسیلی تولید می کند.

شکل 1- شکل کلی سنتز پیوند اپوکسی

در رزین های اپوکسی، موجودی هیدروکسیل را به صورت گروه هیدروکسیل Hydroxyl Content موجود در یک کیلو رزین اندازه گیری و اعلام می کنند.

عوامل اپوکسی در سخت شدن اپوکسی با هاردنر اهمیت فراوان دارند. این مفهوم با عنوان محتوای اپوکسی بیان می شود و معادل میلی مول گروه های اپوکسی در یک کیلو رزین (EGC) است. البته اصطلاح جرم مولی اپوکسی Epoxy Molecular Mass (EMM)، با تعریف وزنی از رزین که معادل یک مول اپوکسی باشد، هم مبین همین مطلب و ارتباط آن به صورت زیر است:

EGC (m.mol/kg) = 106/EMM(gr/mol)

هرچه تعداد این عامل در رزین اپوکسی بیش تر باشد، واکنش های سخت شدن و اتصالات در پوشش نهایی Cross Link بیش تراند، ضمنا ً چسبندگی به سطح فلز بهتر می شود و سختی نیز افزایش می یابد.

عوامل فنلی در ساختار مولکولی: وجود این عوامل در ساختار مولکولی باعث تقویت خواص مقاومت در برابر نفوذ یون ها می شود.

خواص رزین های اپوکسی با توجه به بزرگی ساختار مولکولی آن متغیراند. در زیر چگونگی برخی از خواص را با بزرگی پلیمر می بینیم. هرچه ساختار بزرگ تر باشد، حالت رزین از مایع به جامد نزدیک تر می شود. همچنین جرم مولی اپوکسی بیشتر و محتوای اپوکسی و درصد جامد رنگ کم تر خواهد شد.

تأثیر عوامل موجود در ساختار مولکولی رزین اپوکسی بسیار مهم است. وجود حلقه بنزنی درون ساختار مولکولی باعث تقویت خواص مقاومت در برابر نفوذ یون ها می شود. عوامل OH به دلیل قطبیت زیاد عامل مهم چسبندگی قطبی به نقاط آندی و کاتدی فلزاند، لذا پوشش به آماده سازی سطح تا حد Sa3 نیاز ندارد و چسبندگی خوبی نیز در سطوح Sa2 ½ نشان می دهد. عامل اپوکسی در سخت شدن اپوکسی به هاردنر آمین بسیار کمک می کند. همچنین در واکنش های اولیه پلیمریزاسیون اپوکسی موثر است. مولکول هرچه طویل تر باشد، خواص آن از حالت مایع به حالت جامد تغییر می کنند.

مکانیسم سخت شدن رزین های اپوکسی یک نکته مهم دیگر است که باید کاملا شناخته شود. رزین اپوکسی غالبا ً با استفاده از هاردنرهای مختلف مانند آمین ها، فنول، اوره فرمالیید و ایزوسیانات سخت می شود. نحوه سخت شدن رزین اپوکسی با آمین ها به دلیل توسعه کاربرد آن توضیح داده می شود.

واکنش رزین اپوکسی با هاردنرهای آمینی به اختلاط اولیه دو جزء رنگ اپوکسی و گذشت زمانی کوتاه نیاز دارد. به دلیل فعالیت زیاد هیدروژن در گروه آمین، بخش قابل توجه آن با اپوکسی واکنش می دهد و باعث توسعه شبکه ای شدن پلیمر می شود، بنابراین با توجه به موجودی گروه اپوکسی EGC و تعداد هیدروژن آمین، نسبت های استوکیومتری بین هاردنر و اپوکسی را باید رعایت کرد. بدیهی است هرچه در گروه هاردنر عوامل غیر فعال تر (R) در زنجیر بیش تر باشند، سرعت سخت شدن کم تر و محصول نهایی منعطف تر خواهد بود، ولی برعکس، مقدار نفوذ یون های خورنده از درون بستر فیلم خشک نهایی افزون تر می شود.

درصد جامد، گران روی در محلول، جرم مولی اپوکسی EMM، نقطه ذوب و سنگینی ویژه از مشخصات فنی مهم رزین های اپوکسی هستند. اپوکسی در بوتیل استات نرمال و MEK کاملا ً محلول است. در زایلین و نرمال بوتانول نسبتا ً محلول و در وایت اسپریت نا محلول است. این رزین با رزین های آلکید روغن کوتاه اصلاح شده با روغن بذرک، رزین اوره فرمالدیید بوتیل دار و رزین ملامین فرمالدیید بوتیل دار سازگار است.

فرایند پخت رزین های اپوکسی با هاردنر آمین آلیفاتیک در شکل زیر دیده می شود. بیش تر پوشش های صنعتی که خواص مقاومت خوردگی خوب دارند با این واکنش تهیه می شوند. این واکنش در دمای اطاق انجام می شود. بسته به نوع آمین، واکنش می تواند بسیار سریع و انفجاری و یا آرام باشد. همچنین واکنش به دما بسیار حساس است.

شکل 2- واکنش منجر به پخت اپوکسی آمین

فرآیند پخت رزین های اپوکسی با هاردنر آمین دو یا سه عامل به توسعه شبکه ای شدن پلیمرها منجر خواهد شد، مثلا ً واکنش دی اتیلن تری آمین در پخت رزین اپوکسی را در شکل 3 ببینید.

فرایند پخت رزین های اپوکسی با هاردنر پلی آمید اساس اولیه بسیاری از پوشش های مقاوم خوردگی است. پلی آمیدها خود پلیمرهایی با شاخه بلند تر و حاوی دو عامل آمینی در طرفین پلیمر هستند، بدین شکل هم توسعه شبکه عرضی پلیمری ممکن خواهد بود و هم، به دلیل طولانی تر بودن فواصل آمینی، سرعت واکنش آرام تر و فیلم نهایی کمی منعطف تر می شود.

سخت شدن اپوکسی همچنین با استفاده از کتیمین ممکن است. برای تهیه کتیمین، یک آمین اولیه با کتن واکنش می دهد. در شکل 4 این واکنش دیده می شود. در این واکننش هیدروژن فعال از دی آمین اولیه حذف شده و نتیجه به صورت کیتامین در می آید که دیگر فعال نیست و به اصطلاح بلوکه شده است. تا وقتی که بخار آب از هوا جذب کتیمین نشده و آن را به شکل کتن و آمین در نیاورده است، فعالیت آن شروع نمی شود. در صورت جذب آب و تشکیل آمین از کتن، ادامه کار دوباره مشابه واکنش قبل خواهد بود. این پدیده ساخت پوشش های خمیری قابل اعمال را بر سطوح خیس یا مغروق ممکن می کند.

شکل 3- واکنش دی اتیلن تری آمین در پخت رزین اپوکسی

شکل 4- فرمول تهیه کتیمین (عامل پخت) از یک آمین نوع اول و یک کتن

تماس بگیرید

بدون امتیاز

تماس بگیرید

تماس بگیرید

بدون امتیاز

تماس بگیرید

بدون امتیاز

رزین آکریلیک ترموپلاست

هرگاه غیر از گروه اکریلیک (CH2=CH-) گروه فعال دیگری در منومرهای تشکیل دهنده زنجیره رزین وجود نداشته باشد، رزین حاصل ترموپلاست است.

رزین های ترموپلاست متاکریلیک نسبت به رزین های ترموپلاست اکریلیک سخت تر هستند و مقاومت کششی بیشتریب دارند. استحکام این رزین ها مدیون وجود گروه متیل بر روی کربن آلفای زنجیره اصلی آن است. گروه های جانبی زنجیره رزین باعث درهم رفتن زنجیره و برقراری پیوندهای واندروالس بین زنجیره می شود و در نتیجه خواص و مقاومت های رزین را افزایش می دهند. به همین علت رزین متیل متاکریلیک نسبت به رزین اکریلیک مقاومت سایشی و ضربه پذیری بالاتری دارد. رزین اکریلیک ترموپلاست سختی بالایی داشته و در مقابل الکل مقاومت بسیار بالایی دارد و با نیتروسلولز، سلولز استات بوتیرات، دی اکتیل فتالات، بوتیل بنزن فتالات سازگار است. در برخی حلال ها همچون MEK، به سرعت حل می شود در حالی که برای حل شدن در تولوئن و استات سولوسوزمان زیادی نیاز دارد. گاه برای تسریع در انحلال رزین از حلال کمکی مانند ایزوپروپانل و نرمال بوتانل (به نسبت 9:1) به همراه تولوئن استفاده می شود.

رزین های اکریلیک ترموپلاست در صنایع اتومبیل سازی و جوهر چاپ بیشترین کاربرد را دارند.

تماس بگیرید

بدون امتیاز

رزین های اپوکسی متداولترین نوع رزین های دوجزئی هستند. این رزین ها از نوع ترموست اند و حین واکنش رزین و هاردنر پلیمریزاسیون تکمیل می شود. این رزین به دلیل وجود حلقه آروماتیک و پیوندهای اتر فنولیکی مقاومت شیمیایی خوبی دارند. به دلیل وجود عوامل هیدرواکسیل، چسبندگی آنها به انواع زیرآیندهای فلزی، چوبی، سیمان، سنگ، سفال و برخی پلاستیک ها عالی است.

سه نوع پر مصرف رزین اپوکسی، اپوکسی اتر-گلیسیدی، اولفین های اپوکسی و اپوکسی استرها هستند.

در تهیه رزین اپوکسی از بیسفنول A یا دی فنیل پروپان و اپی کلروهیدرین، مطابق فرمولاسیون شکل 2، استفاده می شود. نسبت بیسفنل به اپی کلروهیدرین در کوچکترین فرمول یک به دو است. هرچه این نسبت به یک نزدیک تر شود، امکان افزایش جرم مولکولی بیش تر می شود. در برخی فرمول ها این نسبت تا 14 به 15 نیز رسیده است.

روش تهیه رزین اپوکسی از نوع اولفین های اپوکسی و اپوکسی استر است (شکل 1).

وجود عوامل هیدروکسیل در ساختار مولکولی رزین اپوکسی از دو نظر اهمیت دارد:

1-به دلیل قطبیت، چسبندگی به سطوح فلزی در نقاط آندی و کاتدی آن را بیش تر می کند

2- در صورت سخت شدن اپوکسی با انیدریدها، با آنها واکنش می دهد و اسید استری تولید می شود که خود محصول با گروه اپوکسی استر با گروه اپوکسی استر هیدروکسیلی تولید می کند.

شکل 1- شکل کلی سنتز پیوند اپوکسی

در رزین های اپوکسی، موجودی هیدروکسیل را به صورت گروه هیدروکسیل Hydroxyl Content موجود در یک کیلو رزین اندازه گیری و اعلام می کنند.

عوامل اپوکسی در سخت شدن اپوکسی با هاردنر اهمیت فراوان دارند. این مفهوم با عنوان محتوای اپوکسی بیان می شود و معادل میلی مول گروه های اپوکسی در یک کیلو رزین (EGC) است. البته اصطلاح جرم مولی اپوکسی Epoxy Molecular Mass (EMM)، با تعریف وزنی از رزین که معادل یک مول اپوکسی باشد، هم مبین همین مطلب و ارتباط آن به صورت زیر است:

EGC(m.mol/kg)=106/EMM(gr/mol)

هرچه تعداد این عامل در رزین اپوکسی بیش تر باشد، واکنش های سخت شدن و اتصالات در پوشش نهایی Cross Link بیش تراند، ضمنا ً چسبندگی به سطح فلز بهتر می شود و سختی نیز افزایش می یابد.

عوامل فنلی در ساختار مولکولی: وجود این عوامل در ساختار مولکولی باعث تقویت خواص مقاومت در برابر نفوذ یون ها می شود.

خواص رزین های اپوکسی با توجه به بزرگی ساختار مولکولی آن متغیراند. در زیر چگونگی برخی از خواص را با بزرگی پلیمر می بینیم. هرچه ساختار بزرگ تر باشد، حالت رزین از مایع به جامد نزدیک تر می شود. همچنین جرم مولی اپوکسی بیشتر و محتوای اپوکسی و درصد جامد رنگ کم تر خواهد شد.

تأثیر عوامل موجود در ساختار مولکولی رزین اپوکسی بسیار مهم است. وجود حلقه بنزنی درون ساختار مولکولی باعث تقویت خواص مقاومت در برابر نفوذ یون ها می شود. عوامل OH به دلیل قطبیت زیاد عامل مهم چسبندگی قطبی به نقاط آندی و کاتدی فلزاند، لذا پوشش به آماده سازی سطح تا حد Sa3 نیاز ندارد و چسبندگی خوبی نیز در سطوح Sa2 ½ نشان می دهد. عامل اپوکسی در سخت شدن اپوکسی به هاردنر آمین بسیار کمک می کند. همچنین در واکنش های اولیه پلیمریزاسیون اپوکسی موثر است. مولکول هرچه طویل تر باشد، خواص آن از حالت مایع به حالت جامد تغییر می کنند.

مکانیسم سخت شدن رزین های اپوکسی یک نکته مهم دیگر است که باید کاملا شناخته شود. رزین اپوکسی غالبا ً با استفاده از هاردنرهای مختلف مانند آمین ها، فنول، اوره فرمالیید و ایزوسیانات سخت می شود. نحوه سخت شدن رزین اپوکسی با آمین ها به دلیل توسعه کاربرد آن توضیح داده می شود.

واکنش رزین اپوکسی با هاردنرهای آمینی به اختلاط اولیه دو جزء رنگ اپوکسی و گذشت زمانی کوتاه نیاز دارد. به دلیل فعالیت زیاد هیدروژن در گروه آمین، بخش قابل توجه آن با اپوکسی واکنش می دهد و باعث توسعه شبکه ای شدن پلیمر می شود، بنابراین با توجه به موجودی گروه اپوکسی EGC و تعداد هیدروژن آمین، نسبت های استوکیومتری بین هاردنر و اپوکسی را باید رعایت کرد. بدیهی است هرچه در گروه هاردنر عوامل غیر فعال تر (R) در زنجیر بیش تر باشند، سرعت سخت شدن کم تر و محصول نهایی منعطف تر خواهد بود، ولی برعکس، مقدار نفوذ یون های خورنده از درون بستر فیلم خشک نهایی افزون تر می شود.

درصد جامد، گران روی در محلول، جرم مولی اپوکسی EMM، نقطه ذوب و سنگینی ویژه از مشخصات فنی مهم رزین های اپوکسی هستند. اپوکسی در بوتیل استات نرمال و MEK کاملا ً محلول است. در زایلین و نرمال بوتانول نسبتا ً محلول و در وایت اسپریت نا محلول است. این رزین با رزین های آلکید روغن کوتاه اصلاح شده با روغن بذرک، رزین اوره فرمالدیید بوتیل دار و رزین ملامین فرمالدیید بوتیل دار سازگار است.

فرایند پخت رزین های اپوکسی با هاردنر آمین آلیفاتیک در شکل زیر دیده می شود. بیش تر پوشش های صنعتی که خواص مقاومت خوردگی خوب دارند با این واکنش تهیه می شوند. این واکنش در دمای اطاق انجام می شود. بسته به نوع آمین، واکنش می تواند بسیار سریع و انفجاری و یا آرام باشد. همچنین واکنش به دما بسیار حساس است.

شکل 2- واکنش منجر به پخت اپوکسی آمین

فرآیند پخت رزین های اپوکسی با هاردنر آمین دو یا سه عامل به توسعه شبکه ای شدن پلیمرها منجر خواهد شد، مثلا ً واکنش دی اتیلن تری آمین در پخت رزین اپوکسی را در شکل 3 ببینید.

فرایند پخت رزین های اپوکسی با هاردنر پلی آمید اساس اولیه بسیاری از پوشش های مقاوم خوردگی است. پلی آمیدها خود پلیمرهایی با شاخه بلند تر و حاوی دو عامل آمینی در طرفین پلیمر هستند، بدین شکل هم توسعه شبکه عرضی پلیمری ممکن خواهد بود و هم، به دلیل طولانی تر بودن فواصل آمینی، سرعت واکنش آرام تر و فیلم نهایی کمی منعطف تر می شود.

سخت شدن اپوکسی همچنین با استفاده از کتیمین ممکن است. برای تهیه کتیمین، یک آمین اولیه با کتن واکنش می دهد. در شکل 4 این واکنش دیده می شود. در این واکننش هیدروژن فعال از دی آمین اولیه حذف شده و نتیجه به صورت کیتامین در می آید که دیگر فعال نیست و به اصطلاح بلوکه شده است. تا وقتی که بخار آب از هوا جذب کتیمین نشده و آن را به شکل کتن و آمین در نیاورده است، فعالیت آن شروع نمی شود. در صورت جذب آب و تشکیل آمین از کتن، ادامه کار دوباره مشابه واکنش قبل خواهد بود. این پدیده ساخت پوشش های خمیری قابل اعمال را بر سطوح خیس یا مغروق ممکن می کند.

شکل 3- واکنش دی اتیلن تری آمین در پخت رزین اپوکسی

شکل 4- فرمول تهیه کتیمین (عامل پخت) از یک آمین نوع اول و یک کتن

تماس بگیرید

مقایسه (0 مورد)
حذف همه موارد

loader